- "Жігіттер маған жиі хат жазады: «Әй, сен қалай футболшы болдың?», - деп. Мен де аулада ойнадым, содан кейін жаттығуға бардым. Менің алғашқы жаттықтырушым Иван Михаилович Ильницкий, сонымен қатар басқа жаттықтырушылар болды. Олар маған осының бәріне жетуге көмектесті, мен оларға еңбектері мен табандылығы үшін алғысымды білдіргім келеді. Балалармен жұмыс жасау оңай емес. Ол жылдары бюджет соншалықты жақсы болған жоқ, бірақ біз бәрібір жарыстарға, жолдастық ойындарға баратынбыз. Мен барлық жігіттерге айтқым келеді - мақсат қойыңыз, жаттығыңыз, жалқау болмаңыз, сонда бәрі ойдағыдай болады!
Бірінші жаттықтырушым мені қуып жіберді де: «Енді футболға келме, мен сені бұдан былай көргім келмейді», - деді. Мұның себебі біздің төбелескеніміз еді. Бір аптадан кейін Иван Ильницкий қоңырау шалып: "Тынышталдың ба? Онда жаттығуға қайта кел", - деді. Сол аптада мен компьютерлік клубта отырдым. Сол кезде сабақтан кейін компьютер клубқа бару ойындар ойнау сәнге айналған еді, мысалы, «Counter-Strike». Бапкер бізді қанша рет ұрысса да, дұрыс жолға салды. Олар қазір оның «балалары» қазірші ұрпақтан жақсы деп айтады, мен оған олар бізден жақсы болмайды деп әзілмен жауап беремін. Қазір балалардың жағдайлары, алаңдары, доптары бар, ал бізде ондай жағдайлар болмады. Егер сіз Қазақстан футболының басқа деңгейге көтерілуін қаласаңыз, балалар үшін бәрін жасауыңыз керек."
